Başak Abdula

Başak biraz fazla duygusaldı. İlkokulda eskidiği için atılan çalışma masasının arkasından mektup yazdı. Büyüdüğü mahalledeki bir çardağın efsunlu ortamında kafası karışıp hayallere daldı. Ve kendini biraz özel sandı.

Sonra büyüdü.

Aslında her insanın çok özel bir hikâyesi olduğunu anladı ve “gerçek” denen şeyin en az hayaller kadar güzel olduğunu ürpererek kavradı. Şimdi kızları Aylin ve Nil büyürken, hayatın küçük ayrıntılarına onların gözünden bakıyor ve sıradan olanın gizli ışığına saygıyla şapka çıkarıyor…